مطالعه اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر تاب‌آوری زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس شهر اصفهان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر معنویت درمانی گروهی در افزایش تاب‌آوری بیماران ام اس استان اصفهان بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح تحقیق، دو گروهی با پیش‌آزمون و پس‏آزمون بود. جامعه مورد پژوهش 4850 زن مبتلا به ام اس عضو انجمن ام اس استان اصفهان می‌باشند که مبتلا به نوععودکننده- بهبودپذیر و در محدوده سنی 20-40 سال و فاقد هرگونه بیماری روان‌شناختیبوده‌اند. از این جمعیت 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) با استفاده از شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. افراد گروه آزمایش 10 جلسه در مداخلات گروه درمانی معنویت شرکت کردند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم‌افزار spss و روش آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از آماره آزمون F مربوط به بررسی تفاوت میانگین نمرات تاب‌آوری که برابر 04/8 و سطح معناداری 0001/0p≤نشان می‌دهد، تفاوت بین میانگین نمره تاب‌آوری در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش و گواه با کنترل متغیر پیش‌آزمون،معنی‌دارمی‌باشد و می‌توان گفت که معنویت درمانی به شیوه‌ی گروهی میزان تاب‌آوری مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس را در مقایسه با گروه گواه افزایش می‌دهد. نتیجه‌گیری:باتوجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت، معنویت درمانی گروهی در افزایش تاب‌آوری زنان مبتلا به ام.اس به طور چشمگیری موثراست. لذا پیشنهاد می‌شود این شیوه درمانی در انجمن‌های ام اس سراسر کشور به عنوان درمان مکمل غیر دارویی برای افزایش تاب‌آوریو به تبع آن کنار آمدن بیشتر با بیماری اجرا شود.